Julien Green – amerykański Brytyjczyk z Paryża: tożsamość transkulturowa?
Main Article Content
Abstrakt
Julien Green was an American with insular roots, born in Paris, where he spent most of his life.Throughout his life, he experienced a sense of alienation, which could be attributed to the clash within his personality of elements stemming from various national cultures. Julien Green did not develop the new rationality proposed by transculturalism, which would allow for the integration of elements from different cultural systems into a unified whole. A closer examination of the
differences between Green’s works written in or set in the United States and those written in or set in France reveals that his American heritage manifested as faith based on direct experience, his French heritage as a need for rational answers, his British heritage as an ironic sense of humor, and his Irish-Scottish heritage as a sensitivity to mystery. These elements cannot be synthesized into a new whole, yet the place Green found for them in his life suggests that this inability to integrate them was not the cause of his alienation.
Downloads
Article Details
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
POLITYKA PRAW AUTORSKICH
Wydawca „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria” jest upoważniony do korzystania oraz do rozpowszechniana wszystkich opublikowanych w czasopiśmie materiałów na podstawie umowy licencji niewyłącznej, zawartej uprzednio na czas nieoznaczony każdorazowo z autorem/ką konkretnego utworu na określonych w tamtejszej umowie polach eksploatacji.
POLITYKA OTWARTEGO DOSTĘPU
„Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria” to czasopismo o otwartym dostępie, a cała jego zawartość jest dostępna bezpłatnie dla użytkowników i instytucji na zasadach licencji niewyłącznej CreativeCommons (CC BY-NC-ND 4.0). Użytkownicy/ki mogą czytać, pobierać, wykonywać kopie, rozpowszechniać, drukować, wyszukiwać lub linkować do pełnych tekstów artykułów w tym czasopiśmie bez uprzedniej zgody wydawcy lub autora/ki pod warunkiem podania źródła dostępu i autorstwa danej publikacji. Jest to zgodne z definicją otwartego dostępu BOAI (http://www.soros.org/openaccess).
Bibliografia
Aggoun I., Le Déchirement et le Châtiment de Soi dans „Épaves” de Julien Green et „la Chute” d’Albert Camus, doktorat, San Jose State University, summer 2013.
Andevert A.-L., „L’ennui est la mère de tous les vices”. Mère et ennuit dans „Mont-Cinère” de Julien Green et „L’Ennui” d’Alberto Moravia, „Études Greeniennes 8. Julien Green et les figures de la parenté”, red. C. Auroy, M.-F. Canérot, M. Raclot, 2016, s. 59–68.
Armbrecht T.J.D., At the Periphery of the Center: Sexuality and Literary Genre in the Works of Marguerite Yourcenar and Julien Green, „Chiasma” 2007, t. 23.
Auroy C., „Par la cafétière de Balzac”. Julien Green et „le plus grand des romanciers français”, „L’Année Balzacienne” 2015, nr 16, s. 87–118.
O’Dwyer M., Julien Green: An avid Balzac reader, „French Studies Bulletin” 2000, t. 21, nr 74.
Auroy C., Les Blessures de la parole dans l’Autobiographie greenienne, [w:] Julien Green. Nondit et ambiguïté, red. M.-F. Canérot, M. Raclot, Paris 2007, s. 145–167.
Auroy C., Malfaiteurs etfaux-monnayeurs: Gide, Green etla genèse du roman, [w:] Julien Green et alii. Rencontres, parentés, influences, red. C. Auroy, A. Schaffner, 2011, s. 259–280.
Auroy C., Hôtes du langage. Claudel, Mauriac, Bernanos, Green, Paris 2015.
Brown J.L., Remembering Julian Green, The Free Library, January 1 1999, https://www.thefreelibrary.com/Remembering Julian Green.-a054743313.
Brock I.W., Julien Green: A Biographical and Literary Sketch, „French Review” 1950, t. 23, nr 5, s. 347–359.
Burne G.S., Julian Green, New York 1972.
Canérot M.-F., Faut-il tuer le père? Méditation sur „Le Sagouin” de François Mauriac, „Épaves” de Julien Green, „Études Greeniennes 8. Julien Green et les figures de la parenté”, red. C. Auroy, M.-F. Canérot, M. Raclot, 2016, s. 85–93.
Dutter C., Flannery O’Connor, Julien Green: Des écrivains en résonance. Joseph Day, anti-héros de Moïra tout droit sorti d’une nouvelle o’connorienne, „Études Greeniennes 10. Julien Green et les écrivains d’expression anglaise”, red. C. Auroy, M.-F. Canérot, M. Raclot,
, s. 57–64.
Green J., Mont-Cinère, Paris 1926.
Green J., Adrienne Mesurat, Paris 1927 (Adrianna Mesurat, tłum. W. Bieńkowska, Warszawa 1973).
Green J., Épaves, Paris 1932 (Manekiny, tłum. B. Durbajło, Warszawa 1985).
Green J., Moïra, Paris 1950.
Green J., Chaque homme dans sa nuit, Paris 1960 (Każdy w swojej nocy, tłum. W. Bieńkowska, Warszawa 1964).
Green J., Les Pays Lointains, Paris 1987.
Green J., Les Étoiles du Sud, Paris 1989.
Green J., Dixie, Paris 1995.
Green J., Partir avant le jour, Paris 1963 (Wyruszyć przed świtem, tłum. Z. Milewska, Warszawa 1969).
Green J., Mille chemins ouverts, Paris 1964 (Tysiąc dróg stoi otworem, tłum. I. Kania, Kraków–Wrocław 1985).
Green J., Terre lointaine, Paris 1966.
Green J., Quand nous habitions tous ensemble, [w:] Oeuvres complètes, t. 6: Gallimard, 1990, s. 807–828 (pierwsze wydanie „Œuvres nouvelles”, nr 2, New York 1944).
Green J., Journal intégral 1919–1940, t. 1, Paris 2019.
Green J., The Apprentice psychiatrist, „University of Virginia Magazine” 1920, t. 63, s. 334–346 (wydanie francuskie w przekładzie É. Jourdan, L’Apprenti psychiatre, Paris 1977).
Green J., Memories of Happy Days, New York 1942, London 1944.
Green J., Memories of Evil Days, Charlottesville 1976.
Green J., Suite anglaise, 1988 (Samuel Johnson, William Blake, prophète, Charles Lamb, Charlotte Brontë, Nathaniel Hawthorne).
Green J., Une expérience en anglais / An Experiment in English, [w:] J. Green, Le Langage et son double / The Language and its Shadow, 1985, s. 155–186.
Green J., Mon premier livre en anglais / My first book in English, [w:] J. Green, Le Langage et son double / The Language and its Shadow, 1985, s. 214–252.
Green J., Vie et mort d’un poète / Life and Death of a poet, [w:] J. Green, Le Langage et son double / The Language and its Shadow, 1985, s. 253–298.
Gros E., Julien Green dans la tradition sudiste de William Faulkner et des écrivains de langue anglaise, „Études Greeniennes 10. Julien Green et les écrivains d’expression anglaise”, red. C. Auroy, M.-F. Canérot, M. Raclot, 2018, s. 43–56
Khalifé K., Les autobiographies de Julien Green et de Michel Leiris. Approches thématique et générique, Paris 2015.
MacAulney R., Review: Gallic American, recenzja Memories of Happy Days Juliena Greena, „The Kanyon Review” 1943, t. 5, nr 2, https://www.jstor.org/stable/4332412?seq=1Moeller C., Littérature du XXe siècle et christianisme. 1. Silence de Dieu, Paris 1959.
O’Dwyer M., The Quest of an American in Paris: The Case of Julien Green, „An Irish Quaterly Review” 1998, t. 87, nr 346, s. 121–127.
Raclot M., Le sens du mystère dans l’oeuvre romanesque de Julien Green, Atelier National Reproduction des thèses, Lille 1988.
Raclot M., Interview de Julien Green le 31 août 1989, [w:] „Roman 20–50”, nr 10: Julien Green, Chaque homme dans sa nuit, décembre 1990, Université de Lille III, Centre d’étude du roman des années 1920 à 1950, s. 105–118.
Raclot M., Trois formes contemporaines de la soif d’absolu: Green, Kafka, Beckett, „Études Greeniennes 2. Julien Green et son siècle”, red. C. Auroy, M.-F. Canérot, M. Raclot, 2010,s. 23–54.
Saint-Jean R. de, Une heure chez M. Julien Green. Une découverte de l’Amérique, „L’Avenir”,3 novembre 1926, [w:] J. Green, Oeuvres complètes, t. 1, 1972, s. 1020–1022.
Treich L., Julien Green, „L’Avenir”, 23 avril 1926, [w:] J. Green, Oeuvres complètes, t. 1, 1972, s. 1019–1020.
Vernadakis E., Oscar Wilde etJulian Green: marges, espaces etinterlignes, „Études Greeniennes 10. Julien Green et les écrivains d’expression anglaise”, red. C. Auroy, M.-F. Canérot, M. Raclot, 2018, s. 11–25.