La imagen de Polonia y de los polacos en los libros de caballerías españoles
Article Sidebar
Main Article Content
Abstrakt
Geografia świata przedstawionego w hiszpańskich romansach rycerskich zwykła łączyć przestrzenie prawdziwe bądź takimi inspirowane z innymi, całkowicie zmyślonymi, czystymi owocami fantazji autorów. Z reguły toponimy stosowane w kronikach przygód błędnych rycerzy nie służą poinformowaniu czytelnika o cechach charakterystycznych miejsca akcji. Gdziekolwiek dzieje się przygoda: zatonięcie, bitwa, pojedynek czy magiczna próba, najważniejszy pozostaje bohater, nie miejsce. Jednakże autorzy romansów rycerskich nie tylko stosują liczne toponimy, ale nie wahają się przed przywołaniem krajów mniej znanych swoim
czytelnikom w celu wprowadzenia pewnej różnorodności i wyodrębnienia swojego dzieła na tle pozostałych. W ten sposób toponim „Polska” pojawia się w historiach błędnych rycerzy, określając niekiedy przestrzeń przygody, ale przede wszystkim ojczyznę wojowników, którzy najczęściej są przyjaciółmi głównego bohatera. W niniejszym artykule przeanalizowany został obraz Polski i Polaków nakreślony przez autorów romansów rycerskich, zarówno w przypadku gdy przestrzeń ta pełni funkcję czysto epizodyczną, jak i wtedy gdy staje się jedną z najważniejszych dla geografii świata przedstawionego. Autorka stawia także hipotezę
dotyczącą możliwych źródeł inspiracji dla opisu terytoriów Polski i zamieszkujących je ludzi.
Downloads
Article Details
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
POLITYKA PRAW AUTORSKICH
Wydawca „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria” jest upoważniony do korzystania oraz do rozpowszechniana wszystkich opublikowanych w czasopiśmie materiałów na podstawie umowy licencji niewyłącznej, zawartej uprzednio na czas nieoznaczony każdorazowo z autorem/ką konkretnego utworu na określonych w tamtejszej umowie polach eksploatacji.
POLITYKA OTWARTEGO DOSTĘPU
„Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria” to czasopismo o otwartym dostępie, a cała jego zawartość jest dostępna bezpłatnie dla użytkowników i instytucji na zasadach licencji niewyłącznej CreativeCommons (CC BY-NC-ND 4.0). Użytkownicy/ki mogą czytać, pobierać, wykonywać kopie, rozpowszechniać, drukować, wyszukiwać lub linkować do pełnych tekstów artykułów w tym czasopiśmie bez uprzedniej zgody wydawcy lub autora/ki pod warunkiem podania źródła dostępu i autorstwa danej publikacji. Jest to zgodne z definicją otwartego dostępu BOAI (http://www.soros.org/openaccess).
Bibliografia
Anderson G., Introduction, [en:] La corónica de Adramón, Part I, Newark, Delaware 1992, pp. I–LVIII.
Bajtín M., La novela como género literario, trad. C. Ginés Orta, Zaragoza 2019.
Baldo, ed. de F. Gernert, Alcalá de Henares 2002.
Cervantes M. de, Don Quijote de la Mancha I, ed. de J.J. Allen, Madrid 2011.
La corónica de Adramón, ed. de G. Anderson, Newark, Delaware 1992.
Fernández de Enciso M., Suma de geografía que trata de todas las partidas y provincias del mundo, Andres de Burgos, Sevilla 1546.
Guijarro Ceballos J., El ciclo de “Clarián de Landanís” [1518–1522–1524–1550], “Edad de Oro” 2002, vol. 21, pp. 251–270.
Lucía Megías J.M., De los libros de caballerías manuscritos al Quijote, Madrid 2004.
Lucía Megías J.M., Notas sobre el códice y la fecha de la “Crónica de Adramón”, [en:] Fechos antiguos que los cavalleros en armas pasaron. Estudios sobre la literatura caballeresca, ed. J. Acebrón Ruiz, Lleida 2001, pp. 41–60.
Marín Pina M. C., Los libros de caballerías en el espacio y el espacio en los libros de caballerías, [en:] Espacios en la Edad Media y el Renacimiento, ed. M. Morrás Ruiz-Falcó, Salamanca 2018, pp. 87–139.
Martínez Muñoz A., Geografía y libros de caballerías. Martín Fernández de Enciso, Jerónimo de Chaves y Paolo Giovio como fuentes de la cartografía caballeresca, “Historias fingidas” 2017, n. 5, pp. 3–23.
Martorell J., Tirant Biały I, trad. R. Sasor, Kraków 2007.
Martorell J., Tirant lo Blanc, ed. de M. de Riquer, Barcelona 2006.
Najera A. de, Navegacion especulativa y pratica, Lisboa 1628.
Ortega M. de, Felixmarte de Hircania, ed. de M. del Rosario Aguilar Pardomo, Alcalá de Henares 1998.
Ortúñez de Calahorra D., Espejo de príncipes y cavalleros: el cavallero del Febo, libros I–IV, ed. de D. Eisenberg, Madrid 1975.
Ramos Nogales R., Dos nuevas continuaciones para el «Espejo de príncipes y caballeros», “Historias fingidas” 2016, n. 4, pp. 41–95.
Romero Tabares I., Constantinopla como espacio mítico-fantástico en la saga de los amadises, [en:] Actas del XI Congreso Internacional de la Asociación Hispánica de la Literatura Medieval, ed. A. López Castro y L. Cuesta Torre, León 2007, pp. 1003–1010.
Roubaud S., Calas en la narrativa caballeresca renacentista: el Belianís de Grecia y el Clarián de Landanís, [en:] La invención de la novela, ed. J. Canavaggio, Madrid 1999, pp. 49–84.
Sales Dasí E.J., Literatura de viajes y libros de caballerías: la “Crónica de Adramón”, [en:] Maravillas, peregrinaciones y utopías: literatura de viajes en el mundo románico, ed. R. Beltrán Llavador, Valencia 2002, pp. 385–409.
Sánchez-Martí J., The Printed Popularization of the Iberian Books of Chivalry Across Sixteenth-Century Europe, [en:] Crossing Borders, Crossing Cultures, ed. M. Rospocher, J. Salman y H. Salmi, Berlin 2019, pp. 159–180.
Setkowicz K., Ruxia i Ruxianos w romansach rycerskich autorstwa Feliciano de Silva, “Eslavística Complutense” 2015, n. 15, pp. 9–20.
Siria P. de, Arte de la verdadera navegación, Valencia 1602.
Urrea J. de, Primera parte del libro del invencible caballero don Clarisel de las Flores y de Austrasia, Sevilla 1879.
Z przygód imć pana Amadisa z Walii, jako też innych druhów jego, trad. R. Jarocka-Nowak y A. Nowak, Kraków 1998.